Shkruan Emin Azemi
Taktizimet e Vuçiçit për të qenë dhe me Rusinë edhe me BE-në, ende nuk po merren seriozisht nga qarqet perëndimore në Bruksel dhe në Washington. Se sa është i afërt Presidenti Serb, Aleksandar Vuçiç me Moskën, dëshmoi edhe telefonata e fundit me Vladimir Putinin, kur ky i fundit i premtoi të përkëdhelurit të tij në Beograd se Rusia do të vazhdojë edhe për tre vjet ta furnizoj me gaz Serbinë.
Duhet të jenë në pyetje interesa thellësisht strategjike të të dyja vendeve partnere, sa që nuk ka nevojë as për takim, pasi që marrëveshjet e rëndësishme Moskë-Beograd mund të arrihen edhe me telefon.
Asnjë lider nga Ballkani nuk mund të arrijë marrëveshje të tillë me politikanë të rëndësishëm të BE-së. Kjo flet edhe për qasjen asimetrike në mes të Brukselit dhe Moskës ndaj Ballkanit, ku BE-ja në vend se të prijë me procese, ajo merret me amortizimin e pasojave që shkaktohen nga taktizimet e Vuçiçit. Në vend se të ndërtojë një qëndrim ndaj Beogradit për mos vendosjen e sanksioneve Rusisë, Brukseli i dëgjon me indifentizëm deklaratat kërcënuese e destabilizuese të Vuçiçit drejtuar Kosovës
Paqen social dhe politike brenda në Serbi, Vuçiçi po e arrin përmes gazit rus dhe përmes Kosovës. Deklarata e tij se do t’i bëj të gjitha përpjekjet për ruajtjen e sovranitetit në të gjithë territorin e Republikës së Serbisë, përfshirë Kosovën si pjesë përbërëse të saj, po ndodhë në kohën kur Vuçiçi po e thellon bashkëpunimin me Kremlinin dhe nuk po pranon t’u bashkohet sanksioneve kundër Rusisë.
Perëndimi tash më i ka kaluar vijat e kuqe të tolerimit të Vuçiçit. Fatura e këtij tolerimi sigurisht që do ta ketë koston e vet, dhe në Bruksel ka plot burokrat që këtë kalkulim e lidhin me taktikat e joshjes dedikuar Vuçiçit për të mos e lëshuar në prehrin e Moskës, por ajo çka po ndodhë në terren është në kundërshtim me frymën e sigurisë rajonale që promovon NATO dhe SHBA. Tolerimet e Brukselit po e prishin këtë frymë, ndërkohë që Vuçiçi me mjeshtri po e shfrytëzon mungesën e koordinimit Perëndimore sa i përket qëndrimeve ndaj Beogradit.
Forcimi i partneritetit në mes të Rusisë dhe Serbisë, që u theksua edhe gjatë telefonatës Putin-Vuçiç, po ndodhë në kohën kur Brukseli nuk ka një qasje të qartë ndaj çështjeve të mprehta mbi Ballkanin Perëndimor, përfshi edhe Kosovën.
Gazi dhe armët ruse e kineze që po depërtojnë në Serbi po shndërrohen në mjete të forta goditëse, por Brukseli parapëlqen t’i shoh me syza fëmijësh, prandaj ato iu duken si lodra. Kjo sjellje e Bukselit dhe Washingtonit ndaj çështjeve kaq të ndjeshme që cenojnë sigurinë rajonale, duke e trajtuar Vuçiçin si një fëmijë të lazdruar dhe duke ia lënë në duar të gjitha lodrat që atij i pëlqejnë, mund ta shndërrojnë sërish Ballkanin në një vatër krize me pasoja katastrofale edhe për qëndrueshmërinë e paqes evropiane. Ndoshta dikur do ta vërejnë, por do të jetë vonë për ta kuptuar se të tolerosh politikanët në Ballkan që në fillim duken si fëmijë lazdran, i bie që të shkurtosh ardhmërinë e fëmijëve tjerë që duan të jenë evropianë .
Në fakt kjo udhëheqje aktuale e BE-së vet po e ndjell të keqen, duke toleruar një politikë destabilizuese të Beogradit. Ka kohë që në Bruksel instalohen burokrat që kanë njohuri zero mbi historinë, sidomos mbi shkaqet e shpërthimit të luftërave ballkanike e botërore, sepse në të kundërtën ata do të dinin t’i deshifronin hijet e së kaluarës të cilat kanë rrezik sërish të bëhen pengesë e së ardhmes. Nuk është patjetër të ndodhë sërish ndonjë atentat për të shpërthyer ndonjë luftë e përgjakshme, pasi që ata që organizonin dje atentate sot i kanë ndryshuar taktikat e veprimit dhe nuk është shumë vështirë të kuptohet se cilat janë efektet praktike të këtyre veprimeve. Mjafton të analizohet prapavija e telefonatës Putin –Vuçiç, për ta kuptuar se deri ku mund t’i zgjerojë krahët fantazma e mësymjeve ballkanike për dominim rus.
