Nje grua po paketonte plackat e saj per tu larguar nga shtepia. Ne nje moment, ajo u ul ne gjunje ne dyshemene e dhomes pothuajse te boshatisur dhe mori ne dore letren e divorcit me lot ne sy. Ne ate cast vjen nje zoteri i permbarimit dhe i thote: -Zonja Meri Xhonson, ju lutem duhet te dilni nga shtepia. -Oh ju lutem, nuk jam akoma gati. Im shoq me braktisi, jam vetem dhe skam ku te shkoj. -Zonje, une po bej punen time. Duhet te dilni nga shtepia tani!
-Te lutem, me lejo deri ne oren pese sa te mbledh plackat e mia. -Me vjen keq zonje, nuk mundem. Nje person e ka blere kete shtepi ne ankand dhe tashme ai eshte pronari i ligjshem. Ne kete moment, futet nje burre me nje leter ne dore dhe i thote permbaruesit: Zonja nuk do te levize nga kjo shtepi. Urdhero certifikaten e pronesise dhe lexo emrin e pronarit. Permbaruesi lexon me ze: “Meri Xhonson”, si ka mundesi? Zoteria tha: Une jam personi qe bleva kete shtepi ne ankand dhe e bleva per zonjen Meri. Tani te lutem dil jashte.
Permbaruesi u largua dhe zoteria i zgjati certifikaten e pronesise zonjes Meri. Ajo e perlotur dhe e habitur ne te njejten kohe, e pyet: “Po pse e bete kete per mua? Ju as qe me njihni…” Zoteria, duke buzeqeshur i thote: “Nje mbremje te ftohte, isha vetem dhjete vjec dhe shume i uritur. Aty prane kalon nje zonje e nderuar me burrin e saj dhe i them: -Te lutem, me jep dicka per te ngrene. -Oh zemer, ku i ke prinderit bir? -Nuk jetojne me. Jam vetem.
Kam shume ftohte dhe jam shume i uritur. Ajo u perlot dhe nxori nje zarf nga canta e saj. I shoqi i bertiti dhe i tha: “Jane parate e qerase per kete muaj. Nuk mund ta shoh dot kete qe po ben. Po sikur te genjeje dhe i perdor parate per te pire e per tu argetuar?” Ajo iu pergjigj shkurt dhe prere: “E nese thote te verteten? Eshte thjesht nje femije.” I shoqi u nervozua dhe u largua. Ajo nisi te numeroje disa te holla nga zarfi dhe ne nje moment ndaloi duke me thene: “E di ca… na meri te gjitha. Ti ke me shume nevoje per to…” U Preka shume, i mora dhe i thashe:
-Zonje, jane shume para. Je e sigurte? Ajo me tha: Nese jep dicka, gjithmone do te te kthehet e shumefishuar. -Po une nuk mund te ti kthej dot kaq shume. Ti nuk me njeh. -E kush tha qe dua te mi kthesh ti. Meri dhe me premto qe pasi te ngrihesh ne kembe e te dalesh nga kjo situate, nje dite do te ndihmosh dike ne nevoje. Pastaj, hoqi varesen e saj, ma zgjati mua dhe me tha: “Bir, kete ma ka dhuruar mamaja ime dhe thote qe te sjell fat. Po ta dhuroj ty dhe shpresoj te jete e vertete kjo…”
Pastaj u largua duke buzeqeshur dhe me syte qe i vezullonin nga trishtimi.
Zonja Meri, ai djale qe te fola jam une. Qe prej asaj dite nisa te punoj me agjensi imobiliare per te mos mbetur me kurre i pastrehe. Kam nje biznes pasurish te patundshme fale kurajos dhe ndihmes tende. Teksa po shikoja si gjithmone ankandin, me zune syte emrin tend qe shiste shtepine. E si mund ta harroja une ate emer te gdhendur ne varesen qe ma dhurove dhe kurre nuk e kam hequr nga qafa?! Urdhero zonje, po ta rikthej varesen e nenes tende.
Zonjes Meri nuk i pushonin lotet dhe mezi po i besonte kesaj qe po ndodhte. Ajo i tha zoterise: “Po une nuk do mundem kurre te ta kthej kete nder.” Zoteria duke buzeqeshur ia ktheu: “E kush tha qe i dua prej teje? Nje zonje e zgjuar dikur me tha, nese jep dicka, do te te kthehet e shumefishuar. Me premto qe pasi te ngrihesh ne kembe e te kesh dale nga kjo situate, do te ndihmosh nje tjeter ne nevoje zonja Meri…”
Mësimi:
Miresia qe ti dhuron ne kete bote, gjithmone do ta gjeje menyren per tu kthyer tek ti e shumefishuar. Shpresoj që të ju ketë pëlqyer shkrimi dhe mbani mend, ne nuk shkruajmë thjesht tregime, ne ndryshojmë jetë. Dhe kur ti shpërndan postimet e mia apo u flet miqve të tu për faqen mësimi, ti po ndryshon jetën e dikujt gjithashtu. Faleminderit që më ndiqni dhe mos harroni këshillën më të mirë në botë, mendjen në vend.
