Njerëzit thanë nga fjalët më të këqija për të. Sipas tyre ajo ishte me nam të keq, e paedukatë, dembele dhe shumë neglizhente. Djaloshi u mërzit shume, zemra iu pikëllua nga ato që dëgjoi. Duke u larguar i zhgënjyer, qëndroi dhe u ul në një stol, ku aty pranë po pushonte edhe një i moshuar. “Ç’ke kështu more bir, pse e ke shëmtuar fytyrën tënde të bukur me pikëllim?”, e pyeti i moshuari. Djali i shojegoi se si qëndronte puna.
I moshuari buzëqeshi dhe i tha: Ti po më pëlqen bir me sinqeritetin që ke. Unë kam katër mbesa,njëra më e bukur se tjetra. Njëra prej tyre, po kam dëshirë të martohet me ty. Shko e pyet për to në mëhallë, dhe eja të pres nesër ketu e tregom cilën vendose të marësh për grua. Të nesërmen djaloshi erdhi i nervozuar, gjithe inat iu drejtua të moshuarit: “Po mbesat e tua ishin akoma më keq more, çfarë smë kanë dëgjuar veshët për to”.
I moshuari nisi të qeshë me të madhe dhe më pas i tha: Eja bir shkojmë në shtëpinë time, atje shikoji me sytë e tu mbesat e mia. Kur mbërritën në shtëpi, i priti një zonjë e moshuar me shumë mirësjellje e bujari. “Po mbesat e tua, ku janë xhaxha?”, pyeti djaloshi. I moshuari u përgjigj: Eh more bir, unë jam vetëm me plakën time. Ne nuk kemi fëmijë, e aq më pak mbesa. Zoti nuk na e bëri të mundur këtë. Unë desha vetëm të të jap një mësim në mënyrë praktike.
Mësimi:
Shumë njerëz nuk kanë mëshirë për ty, ata vijojnë të të godasin në forma të ndryshme derisa të shkatërrojnë ty dhe të ardhmen tënde. Shumë vajzave dhe djemve, burrave e grave u është shkatërruar jeta nga fjalët e njerëzve, prandaj bëni kujdes.
